Συνέντευξη του Γενικού Διευθυντή της Eurolife Αβραάμ Γ. Πεκρή στον Τύπο των Μαρωνιτών
- «Για να μπορέσει κάποιος να είναι ένας επιτυχημένος ηγέτης χρειάζεται πρώτα από όλα φιλοδοξία καθώς επίσης σκληρή δουλειά και αφοσίωση. Αυτά είναι τα συστατικά και της δικής μου επιτυχίας»
- «Εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς ότι η επιστροφή στα χωριά μας αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για τη μελλοντική επιβίωση μας»
- «Ένας νέος Μαρωνίτης δεν χρειάζεται ιδιαίτερα κίνητρα για να ζήσει μόνιμα στη γη των προγόνων του δεδομένου ότι διασφαλίζονται οι απαραίτητες συνθήκες ασφάλειας και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»
Η στήλη «Πρόσωπα» στο παρόν τεύχος της εφημερίδας «Ο Τύπος των Μαρωνιτών» φιλοξενεί τον Γενικό Διευθυντή της Eurolife Αβραάμ Γ. Πεκρή ο οποίος ανοίγει τα χαρτιά του σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη. Κάνει λόγο για τις μεγάλες ευθύνες που κουβαλά στις πλάτες του ευρισκόμενος στην κορυφή της πυραμίδας της εταιρείας ενώ την ίδια ώρα εξηγεί πως κατάφερε με σκληρή δουλειά και επιμονή να φτάσει στο ψηλότερο σκαλοπάτι. Κάνει λόγο για τον παράγοντα «άνθρωπος» στη σημερινή εποχή και στην πορεία προς την επιτυχία, ενώ τονίζει πως ο ασφαλιστικός τομέας έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο. Στα της Μαρωνιτικής Κοινότητας, κάνει λόγο για έναν άνισο αγώνα που διεξάγουν οι Μαρωνίτες για φυσική επιβίωση, αγώνας ο οποίος εξαρτάται από τους νέους που ψάχνουν σημαντικά κίνητρα για να επιστρέψουν στα Μαρωνίτικα χωριά. Τέλος, αναπολεί την επίσκεψη του στο χωριό του Αγία Μαρίνα Σκυλλούρας το 2013, επίσκεψη που τον σημάδεψε και τον έκανε να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος.
- Ηγείσαι σήμερα ενός κολοσσού στον ασφαλιστικό τομέα στην Κύπρο ως Γενικός Διευθυντής. Ποιο είναι το μέγεθος της ευθύνης και ποιες ακριβώς είναι οι αρμοδιότητές σου;
Αναμφισβήτητα το μέγεθος της ευθύνης μου ως Γενικός Διευθυντής της μεγαλύτερης Ασφαλιστικής Εταιρείας στην Κύπρο, είναι σημαντικό και εκτεταμένο μιας και είμαι υπεύθυνος για τη συνολική επιτυχία του οργανισμού και για τη λήψη μια σειράς σημαντικών διοικητικών αποφάσεων. Επί της ουσίας η ευθύνη έχει να κάνει με την ανάπτυξη και την επιτυχή διεκπεραίωση των μακροπρόθεσμων στρατηγικών στόχων του οργανισμού.
Κάποια από τα σημαντικότερα καθήκοντα και ευθύνες περιλαμβάνουν:
- Τη δημιουργία και υλοποίηση του οράματος και της αποστολής της εταιρείας.
- Την ανάπτυξη της βραχυπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης στρατηγικής της εταιρείας για την επίτευξη του οράματος και της αποστολής.
- Την αποτελεσματική επικοινωνία με πελάτες, προσωπικό, συνεργάτες, μετόχους, κυβερνητικούς φορείς και το ευρύτερο κοινό
- Την αξιολόγηση του έργου εκτελεστικών εντός της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένων διευθυντών και προϊσταμένων
- Τη διασφάλιση και διατήρηση υψηλής κοινωνικής ευθύνης
- Την αξιολόγηση κινδύνων για την εταιρεία και την διασφάλιση της παρακολούθησης και ελαχιστοποίησής τους.
- Πως κατάφερες να φτάσεις στο ψηλότερο σκαλοπάτι της Eurolife σε τόσο νεαρή ηλικία; Πότε ανέλαβες καθήκοντα ΓΔ και ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας κατά την άποψη σου;
Η ανάληψη της συγκεκριμένης θέσης έγινε στις αρχές του 2020. Προηγουμένως διετέλεσα διευθυντής στρατηγικής, διευθυντής προϊόντων και πιο πρόσφατα διευθυντής πωλήσεων της Εταιρείας. Το επίτευγμα αυτό σίγουρα δεν επήλθε αυτόματα ή εύκολα! Λυπάμαι που το λέω αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν μυστικά επιτυχίας. Για να μπορέσει κάποιος να είναι ένας επιτυχημένος ηγέτης (ανεξαρτήτως ηλικίας) χρειάζεται πρώτα από όλα φιλοδοξία καθώς επίσης σκληρή δουλειά και αφοσίωση. Αυτά είναι τα συστατικά και της δικής μου επιτυχίας. Τα εγχείρημα να φτάσεις στην κορυφή υποβοηθείται σίγουρα όταν το επαγγελματικό σου περιβάλλον σου επιτρέπει να αναπτυχθείς και να διακριθείς μέσω ενός δίκαιου και υγιές ανταγωνισμού. Αυτό έγινε και στην δική μου περίπτωση.
- Πως βλέπεις την πρόοδο του ασφαλιστικού τομέα στην Κύπρο τα τελευταία χρόνια; Θεωρείς ότι ο μέσος Κύπριος πολίτης καλύπτεται πλήρως από τις υπηρεσίες που του παρέχονται από τις ασφαλιστικές εταιρείες;
Καταρχάς, σε διεθνές επίπεδο, η βιομηχανία επηρεάζεται από τις πολιτικές, τεχνολογικές και δημογραφικές εξελίξεις. Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις είναι η προσαρμογή του κλάδου στη νέα τεχνολογική πραγματικότητα. Αποτελεί αδήριτη ανάγκη των ασφαλιστικών εταιρειών να επενδύσουν στον ψηφιακό τους μετασχηματισμό καθώς και να εκπαιδεύσουν τους πελάτες τους. Στο εσωτερικό της χώρας, ο κλάδος έχει να αντιμετωπίσει και πιο πρακτικά θέματα, όπως η εναρμόνιση με νέες κανονιστικές ρυθμίσεις και η αναβάθμιση της εποπτείας.
Ένα ακόμη θέμα που καλούμαστε να δώσουμε λύσεις είναι η δημογραφική γήρανση, που προκαλεί μια σειρά από συνέπειες για την κοινωνία και την οικονομία. Η συμπληρωματική ιδιωτική σύνταξη θα αποτελέσει σίγουρα αναγκαιότητα για χιλιάδες συμπολίτες μας στο άμεσο μέλλον. Η νέα εποχή σίγουρα επιβάλλει προσαρμοστικότητα από πλευράς όλων! Παρά τις προσκλήσεις, τα τελευταία χρόνια υπάρχει σημαντική ανάπτυξη στον κλάδο. Εντούτοις το ποσοστό των ασφαλίστρων ζωής ως ποσοστό του ΑΕΠ παραμένει σε αρκετά χαμηλό επίπεδο (1.8%) σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Με γνώμονα το πιο πάνω, υπάρχει τεράστια προοπτική για περαιτέρω ανάπτυξη.
- Σε έχουμε αρκετές φορές ακούσει να μιλάς για τον άνθρωπο ως τον σημαντικότερο παράγοντα της επιτυχίας. Είναι στο επίκεντρο της στρατηγικής σου ο άνθρωπος;
Αναμφισβήτητα είμαι ένθερμος υποστηρικτής της ανθρωποκεντρικής προσέγγισης και πιστεύω ακράδαντα ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι στο επίκεντρο της στρατηγικής οποιασδήποτε πετυχημένης Εταιρείας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί ουσιαστικά εστιάζοντας στην δημιουργία ομαδικότητας και ενότητας μέσω ενός περιβάλλοντος όπου ο εργοδότης πραγματικά νοιάζεται και φροντίζει τους υπαλλήλους του καθώς επίσης επενδύοντας στην μακροπρόθεσμη και συνεχόμενη ανάπτυξη των δεξιοτήτων των υπαλλήλων της Εταιρείας.
Φυσικά όταν μιλάμε για ανθρωποκεντρική προσέγγιση, εννοείτε ότι αυτό επεκτείνεται και στους πελάτες και συνεργάτες μιας Εταιρείας και όχι μόνο στο ανθρώπινο δυναμικό της.
- Ποια η άποψη σου για τη σημερινή πορεία της Μαρωνιτικής Κοινότητας; Έχουν σημειωθεί βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια όσον αφορά τις προσπάθειες διατήρησης της ταυτότητας μας αλλά και των δεσμών μεταξύ των νέων μας;
Δεν είναι τυχαίο που οι Μαρωνίτες σήμερα αποτελούν μια οργανωμένη κοινότητα, έντονα δραστηριοποιημένη στον πολιτιστικό, κοινωνικό και οικονομικό τομέα της πατρίδας μας. Οι εντατικές και συνεχείς προσπάθειες της κοινότητας τόσο από οργανωμένα σύνολα αλλά και από ιδιωτικές πρωτοβουλίες, κρατάνε την ελπίδα ζωντανή. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα παραμένει: η Κυπριακή Μαρωνιτική Κοινότητα διεξάγει εδώ και χρόνια ένα δύσκολο και άνισο αγώνα φυσικής επιβίωσης για να διατηρήσει τόσο την οντότητα της αλλά και την ταυτότητα της. Εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς ότι μέσα στα πλαίσια αυτά σίγουρα η επιστροφή στα χωριά μας αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για την μελλοντική επιβίωση μας.
Παρόλα αυτά το σημαντικότερο κλειδί και η αφετηρία για την επιβίωση είναι οι νέοι μας. Κατά την άποψη μου θα πρέπει να εστιάσουμε πολύ πιο επιτακτικά και οργανωμένα στους νέους μας αν θέλουμε να επιβιώσει η Κοινότητα μακροπρόθεσμα. Θα πρέπει η προσπάθεια να είναι στραμμένη εκεί από όλους ανεξαιρέτως. Ίσως θα μπορούσε και η Εκκλησία να διαδραματίσει ένα πιο σημαντικό ρόλο όσον αφορά τους νέους μας μιας και η θρησκεία μας είναι σίγουρα ο κοινός παρονομαστής.
- Όσον αφορά τα χωριά μας και το θέμα της επιστροφής, υπό ποιες προϋποθέσεις θεωρείς ότι ένας νέος Μαρωνίτης θα επέστρεφε στην Αγία Μαρίνα ή ευρύτερα στα Μαρωνίτικα χωριά σήμερα για να ζήσει μόνιμα;
Αν υπήρχε πραγματική ευχέρεια επιστροφής τότε ιδανικά ένας νέος Μαρωνίτης δεν θα έπρεπε να χρειαζόταν ιδιαίτερα κίνητρα για να ζήσει μόνιμα στην γη των προγόνων του δεδομένου βεβαίως ότι διασφαλίζονται οι απαραίτητες συνθήκες ασφάλειας και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι όσο τα χρόνια περνούν και τα βιώματα και οι εμπειρίες σβήνουν σιγά σιγά από γενιά σε γενιά, ο πόθος για επιστροφή εξασθενεί και ο κίνδυνος εγκυμονεί ότι ακόμη και λύση να υπάρξει ο νέος Μαρωνίτης θα την εκλάβει ως κληρονομιά περιουσίας και τίποτα παραπάνω! Δυστυχώς αυτό θα είναι ότι πιο καταστροφικό και θα πρέπει να αποτραπεί δίνοντας σημαντικά κίνητρα (συμπεριλαμβανομένου αν χρειαστεί και οικονομικών) στο νέο Μαρωνίτη για να αποκατασταθεί στα χωριά των προγόνων του.
- Κατάγεσαι από την Αγία Μαρίνα Σκυλλούρας αλλά δεν έχεις βιώματα από το χωριό. Το έχεις επισκεφτεί κατά τα προσκυνήματα ή τις κατά καιρούς οργανωμένες επισκέψεις; Εάν ναι, ποια ήταν τα συναισθήματα σου;
Όντως δεν έχω βιώματα από το χωριό μιας και γεννήθηκα μετά πολέμου. Η μοναδική φορά που επισκέφτηκα το χωριό ήταν η πρώτη φορά που επιτράπηκε από τον κατοχικό στρατό του Αττίλα, τον Ιούλιο του 2013. Τα συναισθήματα ομολογουμένως ήταν ανάμικτα αλλά συνάμα έντονα! Συγκίνηση, απορία, θυμός, στεναχώρια, νοσταλγία, απόγνωση και στο βάθος η ελπίδα. Το συναίσθημα που κυριάρχησε όμως πιο πολύ από τα υπόλοιπα ήταν το σοκ! Αντίκρισα το σκληρό πρόσωπο του Αττίλα που είχε ισοπεδώσει ολοκληρωτικά το χωριό. Αντάμωσα επίσης 600 συγγενείς και συγχωριανούς με πόνο και δάκρυα στα μάτια που μέσω μια θλιβερής και βασανιστικής πορείας βρέθηκαν να αναζητούν την ελπίδα σε ένα άγνωστο σχεδόν τοπίο. Έκτοτε δεν έχω ξανά επισκεφτεί το χωριό. Νιώθω ότι αυτό που είχα βιώσει εκείνη την μέρα ήταν υπεραρκετό για να αντιληφθώ το μέγεθος της καταστροφής και τον πόνο που την συνοδεύει. Από την άλλη όψη του νομίσματος, η εμπειρία μου αυτή ήταν εκ νέου ένα εναρκτήριο λάκτισμα για την αναζωογόνηση την ελπίδας της επιστροφής.
- Ένα τελικό μήνυμα προς τους αναγνώστες της εφημερίδας μας.
Στη ζωή μας, πάντα πρέπει να βάζουμε στόχους και να τους κυνηγάμε, αν πραγματικά θέλουμε να πετύχουμε. Αυτό σίγουρα πρέπει να συνοδεύεται από σκληρή δουλειά, αφοσίωση, αγάπη και πάθος. Ισχύει τόσο στην επαγγελματική μας ζωή αλλά και στην προσωπική μας. Το βλέμμα μας πρέπει να είναι πάντα στραμμένο ψηλά προς τον ουρανό αλλά συνάμα τα πόδια μας στη γη. Η ελπίδα πάντα υπάρχει. Εύχομαι λοιπόν στον καθένα από τους αναγνώστες σας ότι καλύτερο στη συνέχεια, με υγεία πάνω από όλα. Ευχαριστώ πολύ.
