Δρ. Πάρης Παρίζα – Συνέντευξη στον Τύπο των Μαρωνιτών
– «Εάν λυθεί το Κυπριακό και λειτουργήσουν νοσοκομεία για να μπορώ να εργαστώ, θα επιστρέψω στα χωριά μας»
– «Ο πατέρας μου που ζει στην Καρπάσια, μου λέει ότι κάθε πρωί που ανοίγει την πόρτα και βλέπει τον κάμπο του χωριού, παίρνει μια ανάσα ζωής»
Η στήλη «Πρόσωπα» της εφημερίδας “Ο Τύπος των Μαρωνιτών” φιλοξένησε στο τελευταίο τεύχος της τον Δρ. Πάρη Παρίζα, έναν νέο Μαρωνίτη που έχει πετύχει με θέληση, υπομονή και σκληρή δουλειά να φτάσει τους στόχους του και τα όνειρά του. Από το νέο του ιατρείο στην Πολυκλινική Λευκωσίας, μας μιλά για τους λόγους που τον ώθησαν στην ιατρική, τις σπουδές του, τη δουλειά στη Σουηδία στο πλευρό πασίγνωστων γιατρών, καθώς και για τον επαναπατρισμό του στον τόπο του. Δίνει ως γιατρός τη δική του ερμηνεία για την πανδημία του κορωνοϊού και κάνει λόγο για τα βήματα προόδου της ιατρικής στην Κύπρο. Δίνει παράλληλα τις δικές του συμβουλές στους νέους Μαρωνίτες, ενώ αναφέρεται και στα αγαπημένα του χωριά, τον Κορμακίτη και την Καρπάσια, από όπου κατάγεται.
- Πείτε μας αρχικά λίγα λόγια για σας. Που γεννηθήκατε, σπουδές κτλ.
Γεννήθηκα στη Λευκωσία και κατάγομαι από τον Κορμακίτη και την Καρπάσια. Είμαι το μεγαλύτερο από τα παιδιά του Αντώνη και της Μαρούλλας Παρίζα. Φοίτησα στο Δημοτικό Σχολείο και στο Γυμνάσιο Ανθούπολης καθώς και στο Λύκειο Στροβόλου. Για σπουδές πήγα στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην Ιατρική Σχολή, όπου φοίτησα για έξι χρόνια. Ακολούθως πήγα στη Σουηδία όπου ξεκίνησα την ειδικότητα μου στη γυναικολογία και αφού τελείωσα εργάστηκα εκεί ως ειδικός ιατρός για τέσσερα χρόνια, μέσα στο οποίο βρέθηκα στο πλευρό πασίγνωστων γυναικολόγων και μαιευτήρων. Έκανα περαιτέρω εκπαίδευση στη Σουηδία, στον μαιευτικό υπέρηχο και στην ενδοσκοπική χειρουργική. Μετά, επέστρεψα πίσω στην Κύπρο για τον λόγο ότι ήθελα να γυρίσω πίσω στον τόπο μου, στην οικογένειά μου. Άφησα στη μέση το διδακτορικό μου, απλά για να επιστρέψω πίσω.
- Πως πήρατε την απόφαση να ακολουθήσετε τις σπουδές της ιατρικής και μετά την ειδίκευση του γυναικολόγου;
Το μόνο που θυμάμαι είναι τους γονείς μου να μου λένε συχνά «εσύ θα γίνεις γυναικολόγος». Πέρασαν τα χρόνια, πέρασα στην ιατρική. Εκεί κάνεις λίγο από όλα, όλες τις ειδικότητες και εκείνο που μου κέντριζε πάντα το ενδιαφέρον ήταν η γυναικολογία και η εξέλιξη του εμβρύου, από ένα γονιμοποιημένο ωάριο σε ένα πλήρες νεογνό. Αυτός ήταν ο λόγος που ήθελα ακόμη περισσότερο να ασχοληθώ με τη μαιευτική και την παρακολούθηση των εγκύων γυναικών. Εξ’ ου και ασχολήθηκα κυρίως με κυήσεις υψηλού κινδύνου.
- Που σας βρίσκουμε σήμερα γιατρέ και πως μπορεί μια ασθενής να έρθει σε επικοινωνία μαζί σας;
Επέστρεψα στην Κύπρο τον Ιούνιο του 2017, μερικές μέρες μετά ξεκίνησα στο Μακάρειο Νοσοκομείο ως ειδικός γυναικολόγος-μαιευτήρας, ενώ από την 1η Μαρτίου 2021, είμαι στην Πολυκλινική Λευκωσίας όπου μπορεί μια ασθενής να με επισκεφτεί. Μπορεί να έρθει σε επικοινωνία με το ιατρείο μου στο τηλέφωνο 22780780 και να κλείσει ραντεβού.
- Ως ιατρός που είστε, θα θέλαμε την άποψη σας και για ένα επίκαιρο θέμα, αυτό του κορωνοϊού. Θα απαλλαγούμε από αυτήν την πανδημία πιστεύετε;
Ανέκαθεν την ανθρωπότητα τη μάστιζαν διάφορες πανδημίες. Μερικές από αυτές ήταν διάρκειας μερικών μηνών και άλλες διάρκειας μερικών χρόνων. Το σημαντικότερο είναι ο εμβολιασμός για μια πανδημία ή οι τρόποι για να αναστείλεις την εξάπλωση του εκάστοτε ιού στον οποίο οφείλεται η πανδημία. Για τη συγκεκριμένη πανδημία με τον κορωνοϊό, η διαφορά του από τις άλλες είναι το γεγονός ότι είναι εξαιρετικά μεταδοτικός. Πρέπει να φοράμε μάσκες και εξ’ ου και υπάρχουν τα lockdown και ο αποκλεισμός στο σπίτι. Το σημαντικό είναι να εμβολιαστεί ο κόσμος αφού στηριζόμαστε στην ανοσία της αγέλης, να υπάρχουν αντισώματα και αυτό θα γίνει όταν εμβολιαστούν γύρω στα 2/3 του πληθυσμού. Πιστεύω πως ναι, θα απαλλαγούμε από αυτή την πανδημία σε ένα-ενάμιση χρόνο. Όμως, η πανδημία θα φύγει, ο κορωνοϊός όχι. Θα ενδημεί σε διάφορες περιοχές του κόσμου και θα πρέπει να εμβολιαζόμαστε ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Ευελπιστούμε να χρειάζεται ένας εμβολιασμός τον χρόνο, ταυτόχρονα με τον ιό της γρίπης.
- Ο τομέας της ιατρικής έχει κάνει βήματα προόδου σήμερα στην Κύπρο, κατά την άποψη σας;
Έχει κάνει τεράστια βήματα προόδου. Ο κυριότερος λόγος είναι ότι όλοι οι επαγγελματίες υγείας πηγαίνουν στο εξωτερικό, βλέπουν την εξέλιξη της ιατρικής και επαναπατρίζονται, φέρνοντας μαζί τους γνώσεις, εμπειρία και τεχνολογία. Κάποτε στην Κύπρο για παράδειγμα, θεωρείτο πρωτοποριακό κάποιος να κάνει λαπαροσκόπηση, ενώ πλέον θεωρείται αυτονόητο. Τώρα ξεκίνησε να μπαίνει στη ζωή μας και η ρομποτική ιατρική την οποία κάποτε βλέπαμε μόνο στο εξωτερικό. Και βλέπουμε και την ανάπτυξη των δημόσιων νοσηλευτηρίων και των ιδιωτικών κλινικών, με καινούριο εξοπλισμό κτλ. Παλαιότερα ο κόσμος πήγαινε στο Ισραήλ, στην Αγγλία για θεραπείες. Πλέον αυτό έχει μειωθεί λόγο της εξέλιξης της ιατρικής στον τόπο μας. Υπάρχουν αξιόλογοι επιστήμονες, άρτια καταρτισμένοι.
- Είστε από τους νεαρούς επιστήμονες της Κοινότητας μας που κυνήγησαν το όνειρο τους και πέτυχαν. Τι συμβουλές θα δίνατε στους νέους και τις νέες μας σήμερα που αναζητούν το μέλλον τους;
Όλοι πρέπει να κυνηγούν τους στόχους τους. Δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορεί κάποιος να πετύχει. Όσοι στοχεύουν πολύ ψηλά και πιστεύουν ότι δεν μπορούν να φτάσουν εκεί, εάν προσπαθήσουν πολύ θα φτάσουν. Ούτε εγώ πίστευα ότι θα κατέληγα στη Σουηδία σε μεγάλα, γνωστά πανεπιστημιακά νοσοκομεία. Το κυνήγησα, το πέτυχα. Με γνώσεις, μελέτη, δουλειά και επιμονή θα πετύχουν αυτό που στοχεύουν οι νέοι της Κοινότητας μας.
- Καταγωγή από Κορμακίτη και Καρπάσια. Με ποιο από τα δύο χωριά έχετε συνδεθεί πιο πολύ; Τα επισκέπτεστε καθόλου;
Προσωπικά έχω συνδεθεί και με τα δύο χωριά από τα οποία κατάγομαι. Αγαπώ και τα δύο χωριά. Όταν με ρωτούν από που κατάγομαι λέω Κορμακίτης. Ούτε Λευκωσία, ούτε Ανθούπολη. Έλεγα και Καρπάσια αλλά πολλοί τη σύγχυζαν με την Καρπασία. Από μικρό παιδάκι πήγαινα με τους γονείς μου συνεχώς, για να δούμε τους εγκλωβισμένους παππούδες μου. Πριν την πανδημία και τους περιορισμούς στα οδοφράγματα, πήγαινα πολύ συχνά στην Καρπάσια. Επισκεπτόμουν και τον Κορμακίτη όπου μένει η γιαγιά μου. Μέναμε στην Καρπάσια τα Σαββατοκύριακα ενώ ο πατέρας μου είναι πλέον επανεγκατασταθέντας και διαμένει μόνιμα στην Καρπάσια. Επιμελείται των γεωργικών εργασιών εκεί και είναι πολύ χαρούμενος που συμβάλλει και αυτός πλέον στη διατήρηση της ζωής στα χωριά μας υπό τις παρούσες δύσκολες συνθήκες. Εκεί με τους συγχωριανούς του, ζει πλέον όπως ζούσαν πριν το 1974 στα χωριά μας. Μου λέει χαρακτηριστικά ότι κάθε πρωί που ανοίγει την πόρτα και βλέπει τον κάμπο, παίρνει μια ανάσα ζωής. Εμείς με τη σειρά μας αναμένουμε τώρα να μας επιτρέψουν να πάμε ξανά. Να κατακλύσουμε τα χωριά μας. Μου λείπουν οι γιορτές μας. Ζούσαμε για το Πάσχα στον Κορμακίτη και στην Καρπάσια. Εκεί, με όλους τους συγγενείς μας. Να αναβιώνουμε τα ήθη και τα έθιμα μας.
- Ως νέος που είστε, θα επιστρέφατε μόνιμα για να ζήσετε στα Μαρωνίτικα χωριά; Υπό ποιες προϋποθέσεις;
Θα το ήθελα πολύ. Απλώς λόγω και της φύσης της δουλειάς μου, με τις παρούσες συνθήκες είναι αρκετά δύσκολο. Έχουμε επείγοντα περιστατικά, έκτακτα χειρουργεία που δεν μπορούν να περιμένουν λόγω της απόστασης. Σε περίπτωση που λυθεί το Κυπριακό και λειτουργήσουν εκεί στην περιοχή νοσοκομεία για να μπορώ να εργαστώ εκεί, βεβαίως και θα επέστρεφα.
- Θεωρείς ότι η Κοινότητα μας έχει κάνει βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια, όσον αφορά τα χωριά μας αλλά και τους νέους μας;
Προσωπικά έχω δει τεράστια βήματα αλλαγής προς το καλύτερο. Ο Εκπρόσωπος μας Γιαννάκης Μούσας είναι κοντά στους νέους, κοντά σε όλους όσοι έχουν πρόβλημα. Είναι πρόθυμος άμεσα να επιλύσει προβλήματα μέσα από διάλογο. Και αυτό το λέει ο ίδιος στις διάφορες του τοποθετήσεις. Βλέπω ότι έχουν γίνει πολλά έργα και έχουν τροχοδρομηθεί άλλα τόσα. Και βλέπουμε με αισιοδοξία στο μέλλον.
- Ένα τελικό μήνυμα στους αναγνώστες της εφημερίδας μας.
Όσον αφορά τη Μαρωνιτική Κοινότητα, πρέπει να μείνουμε κοντά στην Εκκλησία. Είναι αυτή που από τα βάθη των αιώνων κράτησε μία κουλτούρα, από ανέκαθεν συσπείρωνε τον κόσμο και τον βοηθούσε να ξεπερνά τα προβλήματα. Αν απομακρυνθούμε από την Εκκλησία τότε σπάνε οι δεσμοί. Όσον αφορά τους νεότερους, μαθητές ή φοιτητές, να επαναλάβω ότι όλα έρχονται με σκληρή δουλειά. Με μελέτη. Και όλα τους τα όνειρα θα πραγματοποιηθούν. Και εγώ κάπως έτσι ξεκίνησα. Από το Δημοτικό Ανθούπολης. Και βήμα-βήμα ανεβαίνεις τα σκαλιά μέχρι να φτάσεις ψηλά. Το ένα είναι να φτάσεις κάπου. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να κρατηθείς εκεί.
