Συνέντευξη στην εφημερίδα “Ο Τύπος των Μαρωνιτών” παραχώρησε η νεαρή πετοσφαιρίστρια της Ανόρθωσης Αμμοχώστου Γεωργία Σταυρινίδου, η οποία αποτελεί βασικό στέλεχος της ομάδας, μόλις στα 16 της χρόνια. Τον περασμένο μήνα, πανηγύρισε με την Ανόρθωση το πρώτο της πρωτάθλημα σε επαγγελματικό επίπεδο. Είναι εγγονή της Διευθύντριας της Κοινοτικής Χορωδίας Μαρωνιτών Κύπρου κ. Γεωργίας Μάρκου και του κ. Πέτρου Μάρκου. Η Γεωργία μιλά εφ’ όλης της ύλης για τη μέχρι τώρα σύντομη καριέρα της αλλά και για τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της για το μέλλον. Εξηγεί επίσης το βαθμό δυσκολίας για μια νεαρή κοπέλα να συνδυάζει μια επαγγελματική καριέρα στον αθλητισμό με τα μαθήματα, ενώ αναφέρεται και στους πυλώνες από τους οποίους αντλεί δύναμη και στήριξη έτσι ώστε να συνεχίσει αυτό που κάνει και αγαπά τόσο πολύ. Τέλος, στέλνει το δικό της μήνυμα και κάλεσμα στα νεαρά άτομα που θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό.
Καταρχάς Γεωργία, να σε συγχαρούμε για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Μίλησε μας λίγο για τη ζωή και το ξεκίνημα σου. Γνωρίζουμε πως και η μητέρα σου Μαίρη Ανν στο παρελθόν ασχολήθηκε με την πετόσφαιρα. Αυτό έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην απόφαση σου να ασχοληθείς με το άθλημα;
Ευχαριστώ πολύ, τα συγχαρητήρια αξίζουν σε όλη την ομάδα. Το πρωτάθλημα ήταν η επιβράβευση της πολύ σκληρής δουλειάς μας όλη τη χρονιά. Είναι αλήθεια πως η μητέρα μου έπαιζε βόλεϊ και από μικρή θυμάμαι πως με έπαιρνε μαζί της στις προπονήσεις. Εγώ ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα στην ακαδημία της Ανόρθωσης, όπου πήγαινε μια συμμαθήτρια μου από το δημοτικό. Ο λόγος που επέλεξα την Ανόρθωση αντί την Ολυμπιάδα όπου αγωνιζόταν η μητέρα μου, ήταν το γεγονός πως προπονήτρια ήταν η Μάρω Νικολάου, από τις πιο έμπειρες παίκτριες και προπονήτριες βόλεϊ στην Κύπρο και πρώην προπονήτρια της μητέρας μου.
Αγωνίζεσαι πλέον στη μεγαλύτερη ίσως ομάδα πετοσφαίρισης στο νησί, την Ανόρθωση Αμμοχώστου. Ποια τα συναισθήματα σου για το προσφυγικό αυτό σωματείο;
Όπως σας είπα, ξεκίνησα από την Ακαδημία της Ανόρθωσης σε ηλικία 10 ετών και έπειτα εντάχθηκα στις αγωνιστικές ομάδες των παγκορασίδων, κορασίδων και νεανίδων. Την περσινή σεζόν, όταν προπονητής στην ομάδα των γυναικών ανέλαβε ο κύριος Αλεξάντερ Μπόσκοβιτς, εντάχθηκα στην αγωνιστική ομάδα των γυναικών, της οποίας είμαι βασικό στέλεχος. Για μένα, η Ανόρθωση είναι πλέον μια δεύτερη οικογένεια. Η αδελφική σχέση με τις συμπαίκτριες μου, οι εμπειρίες που έχω βιώσει και τα μαθήματα ζωής που πήρα, είναι κομμάτι της ζωής και του εαυτού μου και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα μου.
Παρόλο που είσαι μόνο 16 ετών, ήδη αγωνίζεσαι στο πιο ψηλό επίπεδο στη πετόσφαιρα στην Κύπρο. Πόσο δύσκολο είναι όμως να συνδυάζεις την πετόσφαιρα σε αυτό το επίπεδο, με τα μαθήματα και τις υπόλοιπες υποχρεώσεις σου;
Το γεγονός πως εντάχθηκα στη γυναικεία ομάδα πριν ακόμα να κλείσω τα 15, πιστεύω συνέτεινε στο να ωριμάσω νωρίς. Το προπονητικό και αγωνιστικό πρόγραμμα μίας ομάδας που κάνει πρωταθλητισμό είναι δύσκολο και εντατικό. Το ίδιο δύσκολο και απαιτητικό είναι και το πρόγραμμα του σχολείου μου. Για να ανταπεξέλθω λοιπόν στις υποχρεώσεις μου, τόσο αγωνιστικά, όσο και ακαδημαϊκά, χρειάζεται πολλή πειθαρχία, υπομονή και επιμονή. Αντιλαμβάνεστε ότι για μια 15χρονη δεν είναι και τόσο εύκολο.
Ποιοι είναι αυτοί που σε στηρίζουν σε όλη αυτή την προσπάθεια;
Πρωτίστως η οικογένειά μου. Οι γονείς μου δεν χάνουν αγώνα (είτε εντός είτε εκτός Λευκωσίας) και είναι πάντα δίπλα μου και στις νίκες και στις ήττες. Επίσης, μεγάλο στήριγμα μου είναι οι προπονητές μου, κύριοι Μπόσκοβιτς και Φωτίου, τους οποίους και ευχαριστώ για την τεράστια ευκαιρία που μου έδωσαν, για την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν και για όσα μου μαθαίνουν. Φυσικά και οι συμπαίκτριες μου, χωρίς την φιλία και στήριξη των οποίων, δεν θα μπορούσα να πάω μπροστά.
Ποια τα μελλοντικά σχέδια για τη ζωή σου; Θα αφοσιωθείς σε μια καριέρα στην πετόσφαιρα ή έχεις θέσει και άλλους επαγγελματικούς στόχους για το μέλλον;
Ο στόχος μου μετά την αποφοίτηση από το λύκειο είναι βεβαίως οι σπουδές. Επειδή όμως η επιθυμία μου είναι να συνδυάσω τις σπουδές μου με το βόλεϊ, κατευθύνομαι προς τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ επειδή προσφέρουν υψηλό ακαδημαϊκό και πετοσφαιρικό επίπεδο. Όσο για το μέλλον μου μετά το πανεπιστήμιο, είναι ακόμα πολύ νωρίς να πω οτιδήποτε, ακόμα δεν έχω καν αποφασίσει τι σπουδές θα ακολουθήσω.
Θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα σε άλλους νεαρούς που θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό;
Ο αθλητισμός απαιτεί πολλές θυσίες και σκληρή δουλειά. Εφόσον όμως υπάρχει η αγάπη για το άθλημα, υπάρχει η θέληση και το πείσμα για το παρακάτω. Να έχετε πάντα υπομονή, επιμονή και πάνω απ’ όλα ήθος και σεβασμό.
